#2 VALLEND GOUD

Dit blog bericht is onderdeel van een serie illustraties die ik voor een persoonlijk project heb gemaakt: "Kleine Krochten van mijn Brein"

Nadat ik creatief vast kwam te zitten in de krochten van mijn ingewikkelde brein, besloot ik niet langer te willen nadenken. Ik wilde gewoon wat blijven dóen. Iets wat ook echt nodig is voor mijn gezondheid. Ik ben als een creatieve haai: ik moet creatief in beweging blijven anders ga ik dood.

Ik ben illustraties gaan maken op gevoel. Alleen maar wat er in mij op komt. Zie het als "veredelde doodles". Na het maken van zo'n illustratie kijk ik waarom ik het waarschijnlijk gemaakt heb. Waarom is dit beeld uit mijn brein naar voren gekomen, wat zegt het over mij als mens en wat zegt het over waar ik, op dit moment, in mijn leven mee rondloop? Omgekeerde wereld van hoe ik traditioneel een illustratie zou maken; een beeld bij een verhaal.

Here we go:

Mijn tweede illustratie van deze serie maakte ik op 29 september 2025 en ziet er zo uit:

Deze illustratie staat voor een gevoel waar ik al mijn hele leven mee rondloop. Een gevoel van extreme potentie zien, maar deze niet volledig de ruimte kunnen geven.

"Jij zit op GOUD, Sanne-Marie" is iets wat ik met regelmaat te horen heb gekregen sinds mijn stap om als Illustrator van Gevoel te werken. Ik zit op goud, maar ik kan het zelf niet omsmelten naar iets tastbaars. Het voelt vreselijk om de indruk te krijgen dat alles binnen handbereik ligt, maar ik niet weet waar ik mijn handen naar moet uitsteken om het aan te kunnen raken.

Ik wéét dat ik iets moois in de wereld kan zetten. Ik wéét dat ik heel veel zou kunnen bereiken, maar ik weet niet hoe en waarmee. Ik lijk andere mensen nodig te hebben om de waarde te kunnen inzien van wat ik eigenlijk doe.

En ik... ik ben een kluizenaar. Ik ben een kluizenaar die mensen nodig heeft om de potentie te zien. Ok, sooo.. I am f*kt. Ja toch?

En die grote bloem. Die geweldige gave van natuur, overweldigend groot in het kamertje geplaatst. Je zou er niet omheen kunnen. Maar mijn hoofd is te zwaar, valt naar de grond en kan alleen nog maar tegen die bloem opkijken. Ik kan alleen nog maar de schaduwkant van mijn potentieel zien en radeloos op de grond liggen kijken naar haar schoonheid.

Terwijl het ook goed te zien is voor mensen van buiten het kamertje. Van beide kanten zijn er ramen om door naar binnen te kijken hoe die bloem daar, ingesloten, ligt te bloeien. Een veel te klein kamertje om voldoende zuurstof te hebben.

Zwaar, zwaar gevoel. Maar soms kom ik ineens weer tot de realisatie dat ik wel dichterbij kom. Dat het niet erg is dat ik naar de schaduwkant lig te kijken, want mijn blik is in elk geval de goede kant op gericht.

Wéten dat ik potentie heb en waardevol ben is al op de helft in het schema "onbewust onbekwaam - bewust onbekwaam - bewust bekwaam - onbewust bekwaam". Ik ben aan het groeien en voel dat de zwaluw zich al kenbaar maakt. De zwaluw staat voor thuiskomen, persoonlijke groei, succes en overwinning.

Kijkend naar deze illustratie op verschillende momenten van de dag, maakt ook dat het gevoel wat het bij mij oproept steeds veranderd. Het moment dat ik zie dat ik groei, zie ik de het hoofd omhoog zweven. Op de momenten dat ik gefrustreerd mijn spullen neerleg omdat ik niet weet waar ik mee bezig ben, lijkt het hoofd ter aarde te storten.

Wat me brengt bij een interessante les die ik vandaag mocht leren: De stress die je ervaart hangt af van hoe je naar een obstakel kijkt. Zie je het obstakel als een onderdeel van de weg naar je succes? Of zie je het obstakel als een reden om om te draaien?

Omdat ik nog niet veel weet van hoe mijn brein werkt, maar wél al ontdekt heb dat ik in mijn werk uitdaging nodig heb, heb ik wat kaders en regels opgesteld voor deze serie illustraties. Zo is elk beeld een afbeelding van een kamertje. Soms is het kamertje opengebroken, soms helemaal afgesloten. Iets wat misschien iets zegt over mijn eigen kwetsbaarheid en openheid op dat moment. Een andere regel is dat ik er dus niet te veel over mag nadenken. Ik ben dus niet eerst gaan zitten doorgronden hoe ik me vandaag voel, maar ben gewoon begonnen zonder oordeel. Ik heb er geen deadlines aan verbonden, een illustratie is af zodra ik het af vind. Op gevoel.